Przeskocz do treści

Pocztówki z południa

Chile – Ameryka Łacińska

miejsca
ludzie
smaki
słowa
obrazy
o mnie
współpraca

obrazy

Share this:

Twitter
Facebook

Dodaj do ulubionych:

Lubię Wczytywanie…

Instagram

Nowy Rok w Chile obchodzi się nie tylko raz, ale - jak każą wierzyć legendy tutejszych rdzennych ludów - dwa razy. Ostatnie wydarzenia polityczno-społeczne, które rozgrzały ten kraj, też były swojego rodzaju początkiem. Nowym otwarciem, które ma zapach przełomu. Na łamach drogiego mojemu sercu "Tygodnika Powszechnego" @tygodnik piszę m.in. o wyborach oraz zwycięstwie Gabriela Boricia - 35-letniego kandydata lewicy, który już 11 marca przejmie urząd 34. prezydenta Chile. Zapraszam do lektury! ❤

Ubiegły rok był dla Ameryki Łacińskiej czasem kryzysów, protestów, nierównej walki z pandemią oraz wielu polityczno-społecznych przełomów. Na stronie portalu @krytykapolityczna znajdziecie moje podsumowanie ostatnich 12 miesięcy w formie kalendarium - link podrzucam w bio.

Oto pocztówka z finału wczorajszego upalnego dnia w Santiago. Tysiące osób wyszło na ulice, aby świętować zdecydowane zwycięstwo Gabriela Boricia - lewicowego kandydata reprezentującego koalicję Apruebo Dignidad. Przed nowym prezydentem bardzo trudny czas i wiele wyzwań, o których zresztą on sam wspomniał w swojej zwycięskiej, emocjonalnej przemowie. "Będę prezydentem wszystkich Chilijczyków i Chilijek" - obiecał, podkreślając to, jak ważna będzie dla niego pielegnacja wspólnoty i walka z wykluczeniem. Oraz dbanie o demokrację, którą zapowiada "chronić codziennie". To były wybory iście historyczne. Pierwszy raz Chile tak masowo ruszyło do urn (stanęło przy nich wczoraj ponad 8 milionów obywateli) i po raz pierwszy różnica pomiędzy dwoma kandydatami była tak wielka. Borić zdobył 55,7% głosów, a jego konkurent, José Antonio Kast, 44,2%. Lewicowy polityk, a wcześniej popularny lider ruchów studenckich, będzie też najmłodszym prezydentem kraju w historii: ma aktualnie 35 lat. "Nie bójcie się młodości, zaufajcie jej!" - wołał ze sceny Borić w lipcu, wkrótce po wygranych prawyborach. Choć Chile czeka jeszcze niełatwa i długa droga do znian, to jedno wydaje mi się pewne: idzie młodość, nowa energia. I w nich pewna niezbywalna nadzieja. Fot. @gabrielcamposfoto

Jeśli miałabym wymienić pierwsze rzeczy, jakie powracają wspomnieniem, gdy myślę o tych wydarzeniach, to byłby to: zapach gazu pieprzowego, strach, siła, niedowierzanie, szum policyjnych czołgów, dźwięczenie cacerolazo, wzruszenie, poczucie wspólnoty. Lęk przed tym, co będzie, a zarazem wielka radość, że mogłam w tych dziwnych, trudnych i tak przełomowych miesiącach towarzyszyć Chilijczykom. Kibicować im w walce, obserwować z bliska ich protest i opowiadać o nim światu. Wychodzić, najpierw niemal codziennie, a potem w każdy piątek, na place i aleje Santiago. I patrzeć jak zmienia się ta walka - nie zawsze na dobre. Dokładnie dwa lata temu, 18 października 2019 roku, Chile zaczęło nazywać swoją rzeczywistość na nowo. Obudziło się, wyszło na ulice i wkroczyło na drogę ważnych zmian. Z tej okazji przesyłam trochę pocztówek z Plaza Italia, przemianowanego wówczas na Plaza de la Dignidad. I trochę opowieści o nich - ludziach z Placu Godności #18octubre

Pocztówki z południa

Pocztówki z południa

Follow me on Twitter

miejsca
ludzie
smaki
słowa
obrazy
o mnie
współpraca

Pocztówki z południa Blog na WordPress.com.

Obserwuj Obserwujesz
- Pocztówki z południa
- Already have a WordPress.com account? Log in now.

%d blogerów lubi to: