Przeskocz do treści

Pocztówki z południa

Chile – Ameryka Łacińska

miejsca
ludzie
smaki
słowa
obrazy
o mnie
współpraca

obrazy

Share this:

Twitter
Facebook

Dodaj do ulubionych:

Lubię Wczytywanie…

Instagram

To ten moment w roku, gdy Chile tańczy cuecę, zajada się empanadami, urządza grillowanie do rana i pije słodkie terremoto. Wszędzie obecna jest też chilijska flaga - w kolorze czerwonym (symbolizującym krew żołnierzy, przelaną w walce o niepodległość), niebieskim (jak wiszące nad Chile niebo) i białym (jak kolor jej wiecznej towarzyszki oraz strażniczki - andyjskiej kordyliery). Świętowanie niepodległości czas zacząć! Felices Fiestas Patrias, mi Chile querido!

Czerwony goździk jest w Chile symbolem pamięci. Trudnej i nieprzepracowanej pamięci o tym, co zdarzyło się tu 48 lat temu - 11 września 1973 roku. Przewrót wojskowy, w wyniku którego obalono prezydenta Allende i wprowadzono rządy junty wojskowej, na której czele stanął generał Pinochet, przyniósł nie tylko nagłą i brutalną (a zarazem brunatną) wymianę władzy, ale też nowy czas dla całego społeczeństwa. Czas rosnących podziałów oraz trudnych bądź niemożliwych do zagojenia ran i krzywd. To zdjęcie pochodzi z jednego z miejsc w Santiago, które wciąż pamiętają. Z ulicy o nazwie Londres, tuż obok centrum tortur o tej samej nazwie. Mieści się ono w samym sercu ruchliwej stolicy, przypominając swoją obecnością o tej niechcianej, tak bardzo niedawnej przeszłości. A na jego wysokich drzwiach od lat niezmiennie widać jedno, napisane odręcznie wyznanie: "Aqui torturaron a mi hijo" - tutaj torturowano mojego syna. #paraquenuncamasenchile

W Chile znajdziemy łącznie 106 terenów chronionych - 42 parki narodowe, 46 rezerwatów oraz 16 pomników przyrody. Trudno mi policzyć, ile dokładnie zwiedziłam (na oko: 3/4 z nich), choć pamiętam doskonale, który był moim pierwszym - to Park Narodowy Siete Tazas, pełen wodospadów i pięknych szlaków wiodących przez lasy centralnego Chile. Byłam tam podczas mojej pierwszej chilijskiej podróży, przy okazji pobytu w winnicach Maule. A teraz, na okoliczność wczorajszego Światowiego Dnia Parków Narodowych, przesyłam parę pocztówek z tych, które stały się moimi ulubionymi - nie tylko ze względu na swoją dzikość i urodę, ale też dość niewielką popularność wśród innych zwiedzających. Oto rezerwat El Cañi, Park Tagua Tagua, Park Etnobotaniczny Omora (najbardziej wysunięty na południe rezerwat na świecie, mieszczący się na Wyspie Navarino!), Park Narodowy Melimoyu oraz Park Oncol - moja ostatnia przyrodnicza miłość 💚

Majestatyczne Andy, pustynne krainy i błękitne laguny, ogromne lasy oraz długie rzeki - z samą królową na czele, czyli potężną Amazonką. Krwiobieg Ameryki Południowej z lotu ptaka ❤

Pocztówki z południa

Pocztówki z południa

Follow me on Twitter

miejsca
ludzie
smaki
słowa
obrazy
o mnie
współpraca

Pocztówki z południa Blog na WordPress.com.

%d blogerów lubi to: