Przeskocz do treści

Pocztówki z południa

Chile – Ameryka Łacińska

miejsca
ludzie
smaki
słowa
obrazy
o mnie
współpraca

obrazy

Share this:

Twitter
Facebook

Dodaj do ulubionych:

Lubię Wczytywanie…

Instagram

Pamiętam moje pierwsze spotkanie z tą książką - pewnie jakoś z dekadę temu, podczas mojej pierwszej fascynacji studiami postkolonialnymi. Było ono trudne i na swój sposób męczące, bo opisywane przez Eduarda Galeano historie wydawały się często na tyle bolesne, że aż niemożliwe. I na tyle ponure, że lepiej było sobie czytanie kolejnych stron dawkować - nie sposób było przyjąć całości za jednym zamachem. Już przy lekturze choćby paru rozdziałów "Otwartych żył Ameryki Łacińskiej" czuje się, że jest to tekst niezwykle ważny i potrzebny. Jeden z tych, które na wiele rzeczy otwierają oczy i odzyskują opowieści, które zostały utracone. Tym bardziej więc cieszę się, że całkiem niedawno - dzięki Wydawnictwu Filtry - pojawiło się na polskim rynku kolejne wydanie tej książki, tym razem w przekładzie Barbary Jarorszuk. I że miałam możliwość napisać o "Otwartych żyłach..." (oraz o samym autorze) na łamach "Tygodnika Powszechnego" @tygodnik Polecam się więc lekturze i z całego serca zachęcam Was do sięgnięcia po najgłośniejszą pracę Eduarda Galeano - nieco zamkniętą w swojej epoce, ale jednocześnie niezwykle aktualną.

Wydarzenia i procesy na różne sposoby zapisują się w ludzkich historiach. Dla Susany ten dzień zaczął się pięknie i wzniośle, ale ostatecznie przyniósł jej smutek, który pozostał z nią do dziś. W tym samym czasie Jaime czuł przede wszystkim radość, satysfakcję i dużo spokoju.

Od początku wojny w Ukrainie staram się przyglądać temu, jak mówi się o niej i pisze w bliskiej mi części świata, która leży kilkanaście tysięcy kilometrów od Kijowa - czyli Ameryce Łacińskiej. Postrzeganie tego konfliktu nie jest tam spójne i jednoznaczne, co widać zarówno na poziomie oficjalnych stanowisk polityków, jak i głosów tzw. zwykłych ludzi. Zdaje się też wiele mówić o drzemiących w latynoamerykańskich społeczeństwach lękach, sympatiach i resentymentach. Oraz o mechanizmach zimnowojennego myślenia, które teraz, w obliczu wojny z końca świata, przypominają o sobie ze szczególną siłą. Piszę o tym w @tygodnik - zapraszam do łapania najnowszego, bardzo ciekawego numeru i lektury!

Nie będę udawać, że jest teraz w mojej głowie miejsce na tematy inne niż wojna w Ukrainie - u naszych braci, tuż obok. Od paru dni zbieram się, żeby napisać tu coś sensownego i pewnie nic nie byłoby wystarczające. Wciąż mam przed oczami obrazy z kilku moich dawnych podróży do tego kraju - ciepłe wspomnienia serdecznych ludzi, spokój Morza Czarnego, kulturowe bogactwo, jakiego nie widziałam nigdzie indziej na świecie. I te piękne ukraińskie miasta - pełne trudnej do opisania nostalgii, a zarazem energiczne, niezwykle charakterne. Te wszystkie obrazy mieszają się teraz z napływającym strumieniem obrazów wojny, oblężenia, walki, strachu i rozpaczy. Nie będę udawać, że jest teraz w mojej głowie miejsce na inne tematy niż dzielna Ukraina - i o tym (m.in. o postrzeganiu tej wojny w Chile oraz reszcie regionu) będę Was tu trochę w najbliższych dniach informować. Bardzo bliskie pozostaje mi też to, co w ostatnim numerze "Tygodnika Powszechnego" poświęconym Ukrainie napisał Wojciech Pięciak: "Nie wiemy, co będzie jutro. Ale wiemy, co trzeba robić dziś". Nie pozostaje nam chyba nic poza wspieraniem naszych sąsiadów - jak tylko się da. I pamiętaniem o tym, że ta pomoc będzie musiała być długofalowa. Polecam Wam też dalej z całego serca czytanie artykułów i korespondencji w @tygodnik - nie ma teraz nic ważniejszego niż uważność na prawdę i rzetelne dziennikarstwo. Chwała Ukrainie! 💙💛

Pocztówki z południa

Pocztówki z południa

Follow me on Twitter

miejsca
ludzie
smaki
słowa
obrazy
o mnie
współpraca

Pocztówki z południa Blog na WordPress.com.

Obserwuj Obserwujesz
- Pocztówki z południa
- Already have a WordPress.com account? Log in now.

%d blogerów lubi to: